அழகிய பார்வையால் அறிமுகம் செய்தாய்
அவனியின் அழகினை அறிந்திடச் செய்தாய்
ஆதவன் ஒளியினை உணர்ந்திடச் செய்தாய்
ஔவையின் மொழியை படித்திடச் செய்தாய்
கருணையால் அன்பினை வழங்கிடச் செய்தாய்
கவலையில் என்னைக் கலங்கிடச் செய்தாய்
காண்பவர் உள்ளத்தை விளங்கிடச் செய்தாய்
கௌரவ தோற்றத்தில் வாழ்ந்திடச் செய்தாய்
நவரசம் முகத்திலே படர்ந்திடச் செய்தாய்
நயத்துடன் பாங்கினில் தொடர்ந்திடச் செய்தாய்
நாளொரு மேனியாய் ஜொலித்திடச் செய்தாய்
நௌகரி நேரத்தில் உழைத்திடச் செய்தாய்
பயத்தினை போக்கிநீ விளித்திடச் செய்தாய்
பறவைகள் பறப்பதை களித்திடச் செய்தாய்
பார்வையால் காதலை பகிர்ந்திடச் செய்தாய்
பௌர்ணமி ஒளியில் மகிழ்ந்திடச் செய்தாய்
மலர்களின் சிரிப்பிலே வீழ்ந்திடச் செய்தாய்
மழலையின் சிரிப்பில் ஆழ்ந்திடச் செய்தாய்
மார்கழிப் பனியினை ரசித்திடச் செய்தாய்
மௌனத்தின் மொழியை புரிந்திடச் செய்தாய்
ரகசிய மொழிகளை உறைத்திடச் செய்தாய்
ரம்மிய முகத்தினை ஒளிர்ந்திடச் செய்தாய்
ராத்திரி நேரத்தில் உறங்கிடச் செய்தாய்
ரௌத்திரம் இல்லாமல் தெளிந்திடச் செய்தாய்
